Florencja, Lukka, Pisa – jednak niedosyt

Florencja.

Przed nami kolejny dzień w przepięknej Toskanii. Tym razem naszym łupem ma paść Florencja i dodatkowo Lukka i Pisa z krzywą wieżą na deser. Jako że w samej Florencji jest mnóstwo atrakcji biletowanych, czytając wcześniej o nich i przepytując tych co byli już tam, z dużym wyprzedzeniem bilety takowe nabyłem. No i pojechaliśmy po wczesnym śniadaniu do Florencji. Oczywiście lekko spóźnieni. 

A Duomo czyli największa, no może jedna z najważniejszych florenckich atrakcji nie dość że biletowana to na dodatek każdy ma wyznaczoną godzinę wejścia. A dojeżdżając do Florencji lekko zbłądziłem i otóż na parkingu stawiając samochód wiedziałem że nie jest dobrze. Jakieś 15-20 min. Na tyle obstawiałem spóźnienie. Z n aszego parkingu rozpościerał się piękny widok i na rzekę i na starówkę właśnie z Duomo na pierwszym planie. Co to jest to Duomo? Zapytacie pewnie. Otóż to sklepienie, zwieńczenie niesamowitej katedry Santa Maria Del Fiore. Czy ładniejszej od podobnej, znajdującej się w Sienie. Mym zdaniem ta w Sienie jest może mniejsza ale sprawia wrażenie bardziej przyjaznej dla zwiedzających. Może to kwestia ilości turystów. A turystów we Florencji wielka masa. 

Tempo dojścia solidne. Wielka liczba wąskich uliczek. Wszędzie turyści i kawa. Ta druga propozycja zdecydowanie atrakcyjniejsza ale nie teraz. Idąc co jakiś czas zerkam na zegarek. No nie ma szans aby się nie spóźnić. Docieramy na plac. Jest katedra. Jest kolejka.Jest też supervisor. Spóźnienie prawie 15 min. Lekka załamka. Mówię sam sobie ale jestem dupa. Wołowa. Wcześniej rezerwowane bilety i …

Podchodzę do Pana i pytam czy ci co na 11 mają jeszcze szansę na wejście i w odpowiedzi słyszę. Si. Si. Proszę. 

Jakież mam wielkie oczy. Wołam brygadę która stoi lekko zrezygnowana i wchodzimy do katedry. Wszystko jest sprawdzane jak podczas odprawy na lotnisku. Okazuje się że nikt z nas nie ma czołgu, armaty, pistoletu czy też bazuki. Wchodzimy. Do pokonania 414 schodów. No to idziemy. Po pierwszym dość długim odcinku znajdujemy się na tzw. pierwszym piętrze. Widok z góry oszałamiający. Spoglądamy w górę. Kopuła odsłania swe oblicze. Kolorowe freski. Woow. 

Idziemy dalej. Drugie piętro. Nie patrz w dół. To niby tylko prawie 100 m a robi wrażenie. Freski coraz bardziej widoczne. Przed nami ostatni, finalny etap podejścia. Stromo i ciasno. Odrobina mijanki. Jesteśmy. Delikatnie powiewa wiatr. 

Florencja jak na wyciągnięcie ręki. Raczymy nasze oczy florenckim widokiem. Schodzimy. Przed nami Dzwonnica Giotta. Około 400 schodów. Nie ma kolejki.

Później Baptysterium. I muzea.

Wszędzie jednak sporo ludzi. Przed wyjazdem do Toskanii słyszałem, przygotowując się do wyjazdu czytając wiele dostępnych źródeł na temat Florencji, co trzeba zobaczyć, co zjeść, ile dni poświęcić na jej penetrację. Kilka dni. A my mieliśmy tylko raptem kilka godzin. Ratusz w którym kręcone były sceny do Hanibala z Hopkinsem przy Palazzo Vecchio.

Wszystko za szybko. Jeszcze tylko most Ponte Vecchio zwany inaczej mostem Zlotników, najstarszy z florenckich mostów. Widnieje on na większości widokówek z Florencji. Ja się chyba nie znam ale dla mnie jest on zwykłym mostem ze sklepem Rolexa. Taka sytuacja. Wracamy wzdłuż rzeki Arno. Podziwiamy florencką zabudowę. I ponownie katedrę z kopułą która robi wrażenie. Przemieszczamy się do Lukki. Niestety dopada nas deszcz który w mieście Pucciniego i Cipolliniego będzie nam towarzyszył. Niestety. A z kilku źródeł słyszymy że to miasto z wielkim potencjałem. Aha. Puccini to ten od opery Tosca. Większość zabytków remontowana. Stoją rusztowania. Szkoda. Siadamy w jednej z restauracji i zamawiamy obiad. 

Pizza i makaron. Wszystko smakuje. Przed nami jeszcze Piza i sławna Krzywa Wieża. Docieramy na miejsce kiedy już zdecydowana większość już opuściła Pizę. I całe szczęście. Chińscy i japońscy turyści prawie niewidoczni. No to my cudujemy i robimy wiele krzywych zdjęć. A to podpieramy wieżę. W innym ujęciu ściągamy wieżę na siebie. Obok znajdują się ogrody i Baptysterium. Jednak wieża jest główną atrakcją. 

Wracamy. To był bardzo długi dzień. Najdłuższy. Spory niedosyt. Nie zjedliśmy t-bona. Klasyczna florencka wołowina. Sama Florencja. Może ta mniej oczywista. I Lukka. To chyba sygnał aby tam wrócić. To jak najbardziej oczywiste. 

Wygrywają mniejsze miasta i miasteczka. Taki mamy osąd podczas późno wieczornej kolacji. Po takim dniu wino smakuje jeszcze bardziej wybornie. 

Dobrej nocy wszystkim.